Profesor Parker Wilson znajduje szczeniaka na stacji kolejowej. Zabiera go do domu do czasu, aż znajdzie się właściciel. Niestety jego żona nie jest na początku przychylna do tej decyzji. Nikt nie zgłasza się po psiaka, a rodzina Wilsonów przyzwyczaja się do jego obecności i ich dom staje się także jego domem. Psiak dostaje imię Hachiko i wyrasta na bardzo inteligentnego i wiernego przyjaciela. Pies codziennie odprowadza swojego właściciela na peron, a po południu na niego czeka. Ten rytuał trwa latami, aż mężczyzna nie wraca...Wtedy Hachiko daje dowód swojej miłości.
Film został oparty na prawdziwej historii, która wydarzyła się w Japonii w lata dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku. Cieszę się, że pies, rasy akita, został Japończykiem. Dobrze, że przypomniano, iż to nie amerykański wymysł - tylko fakty.
Aktorzy spisali się na medal! Nie będę wymieniać poszczególnych osób, ponieważ wszyscy w swojej grze byli naprawdę dobrzy i wiarygodni. A pies? Pies był jednym z najlepszych elementów całego filmu.
W produkcji nie zabrakło szczypty Japonii, bowiem przyjaciel profesora - Ken - właśnie z tego kraju pochodzi. Odczytuje znak na obroży zwierzaka i stąd jego imię.
Dzięki Hachiemu nikt nie może zaprzeczyć tezie, że ,,pies to najlepszy przyjaciel człowieka". To jeden z najpiękniejszych filmów, jakie do tej pory obejrzałam. Prawdziwy wyciskacz łez. Nawet jeśli założycie sobie, że nie będzie płakać, bo nigdy nie płaczecie podczas oglądania - nie da się. Czuje się jakbyśmy sami tam występowali, nawet gdy psa nie mamy.
Pozdrawiam. :)
Film obejrzysz na: http://www.cda.pl/video/693524c, http://www.cda.pl/video/94299f2
Znajdziesz mnie na: https://www.facebook.com/seatingmovie/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz